Praat met je ouders, of een buurtgenoot….

Jij weet wat een babbeltruc is? Daders bellen oudere mensen op en doen zich voor als wijkagent. In sommige gevallen gebruiken ze ook de naam van de wijkagent. De nepagent vertelt dan dat er een inbraak in de buurt is geweest en dat de daders zijn gepakt. Daarbij zou dan een adresboekje zijn gevonden met het adres van degene die wordt gebeld. De nepagent zegt te vrezen dat bij de oudere die hij aan de telefoon heeft, ingebroken zal worden en biedt aan om kostbaarheden veilig te bewaren. De mensen die aan de deur komen, legitimeren zich als recherche. Soms hebben ze een deel van een nepuniform aan.

De meeste mensen hebben wel eens van een babbeltruc gehoord en meestal denk je dan; “dat zal mij niet overkomen”. Toch is het belangrijk om te weten dat mensen die in een babbeltruc trappen niet dom zijn en ook echt wel proberen om er niet op in te gaan. Het slachtoffer zegt bijvoorbeeld; “Maar de bank belt toch niet?” waarop de oplichter vervolgens zegt: “Dat klopt, maar dit is een noodgeval”, wat mensen dan toch vaak over de streep trekt. De oplichters zijn wolven in schaapskleren. Als ze aan de deur komen zien ze er onberispelijk uit, soms zelfs in uniform of iets wat daarop lijkt. Ook aan de telefoon zijn ze keurig netjes en behulpzaam. Ze proberen vertrouwen te wekken door het noemen van namen van familieleden of bekenden of om de wijkagent te noemen. Ze proberen druk uit te oefenen door te zeggen dat iets direct of meteen moet gebeuren, dat er geen tijd is om iemand anders in te schakelen. De oplichters zijn echte wolven die in roedels slachtoffers benaderen, online, telefonisch of aan de deur. Het zijn bendes die technieken en potentiële slachtoffergegevens uitwisselen en aan elkaar doorgeven. Ze verfijnen hun werkwijzen en delen tips en trucs met elkaar. Zij samen vormen een wolvenpack waar het moeilijk aan ontkomen is.

Via allerlei kanalen wordt er gewaarschuwd voor babbeltrucs, gedupeerde voelen zich vervolgens dom of digibeet als ze toch slachtoffer worden gemaakt. Met bovenstaande probeer ik duidelijk te maken dat het juist heel moeilijk is om te ontkomen aan deze roofdieren. Als jij ouders, vrienden of buren attent probeert te maken op babbeltrucs, doe dat dan met compassie, openheid en blijf praten. Als slachtoffers niet durven toe te geven dat ze in de val zijn gelopen zijn we veel verder van huis. Informeer en help met voorzorgsmaatregelen:

• Laat niet teveel geld op een lopende rekening staan, boek over naar een spaarrekening, of stel dat automatisch in als je weet wat je ongeveer per maand nodig hebt,
• Stel een daglimiet in, voor opname en digitale transacties,
• Instanties, banken, thuiszorginstellingen en dergelijke komen nooit zonder afspraak,
• Gebruik een kierstandhouder of deurketting voor aanbellers,
• Geef nooit een pinpas, pincode, geld of sieraden af,

Een wijkagent komt nooit langs om sieraden of waardevolle spullen in bewaring te nemen. Een bank komt niet langs om een bankpas op te halen. Maar criminelen zetten mensen onder druk om snel en direct iets te doen. Vaak hebben ze persoonlijke informatie over mensen zoals namen van hun kinderen en rekeningnummers van hun kinderen. Dat wekt vertrouwen.

Wat te doen als het toch gebeurt? Als het net is gebeurd en vermoed kan worden dat de dader nog in de buurt is, bel 112 en anders is het belangrijk om in alle gevallen aangifte te doen, bel 0900-8844

De politie heeft een website met informatie maar ook een specifieke folder voor senioren met tips over babbeltrucs:

https://www.politie.nl/informatie/wat-is-een-babbeltruc.html