Zónne daag, dae d’r väör gemaaktj is, óm mèt de bitter kaoje realiteit óm die oeëre gewatstj te waere. De daag des se d’r achter kums det de zomer väörbiej is. De daag des se mós konkludere det ’t te laat is óm al dien gooj zomerväörnemes waor te make. Wètj ge nog? Al die beloftes óm ’t dit jaor ’s hieëlemaol good te doon? Lekker saoves laat nog ein rundje loupe. Of fietse. Helaas. “Te benauwdj.” “D’r waerdje raegen väörspeldj.” “De daeze wore inèns aggressief.” Of “d’r mós plaats waere gemaaktj inne keulkas. Proost! De diepvries zoot ouch väöl te vol. Smakelik!” Mèt de smoes “we mótte nog drie kedobónne van Clevers opmake”, gaon we de mist in. Dao haat se ouch mekkelik oppe fiets haer gekós!!

Of de loze belofte óm edere aovendj toet middernacht boete te zitte? Nog zón väörneme. “Jao wach effe, ’t stiktj hiej van de mögke.” “De windj steit slech, al dae herrie van Solar hoof ich neet te huere!” “Nae ich mót mörge vreug op.” “Sorry, ich mót echt de Tour nog efkes trökkieke.”

Zeen we get tekort gekome? Höbbe we niks gedaon? Nae toch? Of? Eigelik weit ich ’t gewuen neet. Messjien woor ’t waal juust teväöl. Höbbe we te weinig niks gedaon. Höbbe we zelfs de agenda nuedig óm te kieke waat ós al die waeke haet bezig gehaoje.