‘t Piekerpaad.
Wanjele is neet persé mien meist favoriete aktiviteit óm de vrieje tied in te vulle. Waal de meist gezónje. Tenminste, as ich de deskundigen mót gluive. Geïrriteerde kneen, hielspaor, blaore, eksteruig en steunzaole doon anges vermoeden. En den neet te vergaete allemaol die terrasbiedrages die we in de aafgeloupe jaore op versjillendje plaatse höbbe achtergelaote. Allemaol prima. Hobbies koste geld en soms ouch get blood, zjweit en traone. Wanjele haaj mien favoriete hobbie kènne zeen, as ich neet zónne sjuunsmarsjeerder woor gewaes. Ich loup sjeif. Zoeë sjeif det ich gemekkelik ein paar wanjelsjoon per jaor versliet.
Toch weerhèltj ’t mich of ós d’r neet van óm geregeld ein sjoeën wanjelroute op te zeuke. Zoeë höbbe we väörig jaor en dit jaor ’n deil etappes van ‘t Pieterpaad geloupe. Dit jaor höbbe we ouch ‘n paar stökke van väörig jaor opnoe gedaon, ómdet ich ouch wal wooj zeen woeë we gewaes woore. Neet alles höbbe we opnoe geloupe. Van sommige stökke haaj ich de indrök det ze taege mich zachte det we in Drenthe woore, mer ’t zoog d’r allemaol oet as of we in de mist oppe Boerderiejewaeg lepe. Mèt de visuele beperking van toen woor eine slechte paad dök ein gevecht mèt michzellef. Van de angere kantj moke de omstandighede van toen de ervaring nogal intens. Det is waat d’r gebäördj as ein zintuug min of mieër oetvèltj. Den is diene automatiese piloot van sjlaag en werke dien anger zintuuge ekstra hel.
Zón Pieterpaad loupe geuftj dich waal ’t geveul desse bezig bös mèt iets det mieër van beteikenis is, den ’t rundje róndjóm hoes. As se tenminste die verbeeldingskracht höbs. De angere ómgaeving en dus de aafwisseling wèrktj den in eder geval good mèt. Waat neet anges is aan zón Pieterpaad ten opzichte van anger wanjelinge, is det ’t vanzelf ‘ne kieër ein Piekerpaad waerdj. Oeteindelik bösse, asse mèt emes same löps, ‘ne kieër oetgekaldj en geisse in gesprek mèt dichzellef. Det klinktj raar, mer stökke baeter den “loupe prakkezere”.
Zoeë bedach ich mich örges op ’t Pieterpaad, det ’t dun biej hoes ouch sjoeën is. Det wae róndjóm óm ós haer Piekerpaedjes zat höbbe. Langs de Maas van Kessel Eik nao Böggeme of langs ’t Aafwateringskenaal van Naer toet aan de Noordervaart en trök. Óm mer ’s get väörbeelde te neume. Ouch neet zoeë hieël wied van ós aaf zeen d’r nog zat leuke stökke woeë we nog noeët zeen gewaes. Op zich ein geröststèllendje gedachte.
Nao mien 20e bezeuk dit jaor aan de ougartse in Mestreech en de belofte det we elkaar väörluipig nog waal blieve zeen, mós ich toch ‘s gaon naodinke of dit noe good of slecht noeëts woor. Hoeëg tied väör de wanjelsjoon en werm kleijer. We kènne nog wal efkes väöroet.
Gr Hans
