Smake versjille.
Väör de derde kieër begin ich opnoe aan dit stökske. Tis ouch neet niks det LVK. As de daag van gister kèn ich mich nog herinnere wie we in de nach van 23 op 24 november 2024 nao hoes leepe. Mieër den tevraeje äöver eine geweldige Naerse leedjesaovendj en d’r nog totaal neet van bewust det wae op dae aovendj drie leedjes haaje gezeen en gehuerdj die de finale van ’t LVK zooje haole.
Blie verrastj is messjien waal de juuste oetdrökking van ’t geveul nao de bekèndjmaking van de finalisten van ’t LVK. Gruuets ouch. Mer ouch ’t besef det dit uniek woor en det we dit bienao zeker noeët mieër zooje mètmake. Ein geveul det mieër miense zulle höbbe gehadj.
Waat det betreft is ’t mer good det väöl miense De Gezèt neet altied laeze. Want dao sputterdje aafgeloupe waek miene good-geveul-motor toch waal efkes. En ouch mien ieërste versie van dit verhaol. De chef cultuur en media van De Gezèt haaj ziene inktj dees reis helaas biej Kesbeke in Amsterdam bestèldj. Gein groeët fieëst zónger rel mót dae gedach höbbe. Neet alle deilnemers in de finale woore ziene smaak. Det laes ich zón bietje tösse de regels door. En as ich oppe väörpagina de leus “Make Naer great again” laes, konkludeer ich gemakshalve mer alvas det factchecking väör dit stökske ouch neet opging. As ich neet baeter wis, zooj ich dinke det ich de Trumpetter aan ’t laeze woor. De redaksie van de gezèt kènnendje, höb ich det natuurlik weer totaal fout begraepe.
Neet det ich ’t mèt alles ónèns woor in det stökske. Ich zooj get mieër humor in de tekste ouch wal kènne waardere, mer verreweg de meiste miense vinje op dit moment de melodie/meziek belangrieker. Prima toch. Daobie moog men zich de vraog stèlle waat gooje humor is? Det is nog väöl mieër voor väör diskussies den det we noe höbbe gehadj. ’T Feit det noe ein paar kieër dudelik is aangegaeve det humor gevraogdj is, is messjien waal noewe inspirasie väör tekssjrievers.
Mèt nog twieë waeke te gaon toet vastelaovendj is ’t baeter ’t vizier op plezeer te richte. Waat plezeer den presies is?? Lestig in wäörd oet te drökke. Den dink ich aan ’t leedje van Nol Wassen. Aan de vraog die ich “de mörge nao” waal ’s mót stèlle: “Höb ich mich gisteraovendj good geammezeerdj?” En den haop ich det ’t antwaordj van degene dae taegenäöver mich steit eine sjoeëne lach is. Eine lach dae väöl mieër zaet as doezendj wäörd.
