In ein väörig laeve, flink get jaore en kilo’s gelaeje, fietsdje ich mich zellefs ’t leech oet de ouge op eine wielrenfiets. Gelökkig zeen d’r nog een paar getuuge en foto’s van toen. Väör ’t geval det ’t d’r oeët van kumptj det ich besjöldigdj wäör van ’t sjrieve van sprookjes.

Det fietsverlaeje zal d’r de raeje van zeen det ich noe enorm waers weiger mich eine fiets mèt motor aan te sjaffe. Ein saort van grens die ich eigelik noe nog neet äöver wil. “Noe”, mótte we mer vertale in neet dees maondj, neet dit jaor of neet in dit decenium.

Uiteraard zeen ouch ich waal de väördeile van zónne snorfiets. Mèt de “fiets” nao ’ t werk gaon is ein stök gemekkelikker. Neet langer zit se de halve mörge mèt ein nate streep äöver de rök of mèt vóchtige oksels oet te zweite in de baas ziene tied. Väör miense mèt ein taegwindjfobie kèn zónne hulpmoter net det bietje verlichting gaeve óm toch de fiets te pakke. En äöver ’t algemein kènne de meiste miense zich ein paar jaor langer en ein paar kilomaeter wiejer den väörhaen op de fiets verplaatse. Zeker as de jaore echt beginne te tèlle.

Laot mich väörluipig mer röstig op mien eige tempo van A nao B gaon. Zónger Strava profiel zal mien mertwaerde d’r neet ónger lieje. En det ich door kwieke 70’ers väörbiej geRaasdj wäör, raaktj mich inmiddels ouch neet mieër.

Lestiger wäördj ’t as we in groepsverbandj örges haer mótte. De trökwaeg van ein fieësje liektj inmiddels väöl op ein plooge-tiedrit oet de tied van TI Raleigh. Det hèltj in det ich good oet de windj mót blieve zitte of de fiets van mien wederhèlftj väör dees gelaegeheid mót lieëne. Want, zoeë weit ich oet mien wielerverlede, as se los löts, volgtj ónverbiddelik eine lange waeg allein. Messjien toch ’s in de groep goeëje of we same eine baezemwage mótte aansjaffe. Ouch väör miense die, ónväörbereidj door eine laegloupendje akku, de Post-trein inèns mótte laote gaon.