Kómkómmertied

As zoon van eine tuinder en zellef väörmalig greunteboer wäör ich geacht te weite wannieër ’t kómkómmertied is. Wae haaje dao in de “branche” trouwes ein gans anger oetdrökking väör. “Vrouwe bloeat, hanjel doead.” Of dees oetdrökking anno 2025 nog verantjwoord moog wäöre gebroektj, vraog ich mich aaf. Zoea wie ich mich nog waal mieër dinge aafvraog anno 2025.

Kómkómmertied in de media beperktj zich allang neet mieër toet de klimatologies werme waeke van ’t jaor. As ich róndjóm mich haer kiek, loester en laes, is ’t inmiddels ’t ganse jaor kómkómmertied. Mer den waal de ingemaakdje versie. Mèt väöl, zèk mer gerös hieël väöl zoor. De Kesbeke variant. Det gekombineerd mèt massa is kassa. D’r aan óntkome is bienao neet mieër mäögelik.

Wieväöl las des se d’r van höbs, bepaol se zelf. In waeke det ich ’t efkes neet good höb zitte, probeer ich det saort zake te óntloupe. Echt good löktj det neet. Slecht noets is wie staof in hoes. Wie good desse ouch vaegs, wie good desse ouch rame en däöre toe hèls, ’t geit äöveral doorhaer. Doe kums ’t altied waal weer taege. Slecht noets is wie det irritante geluid des se altied baove alle anger geluide oet huers. Neet zoeë hieël vraemdj, as se bekieks det politiek en media gedomineerdj wäöre door de miense die ’t helste sjrieëwe.

Gans oetsjakele kèn se ’t allemaol neet. ’t Geklaag äöver prieze haet d’r nog neet väör gezörgdj det de rieje in de winkels in de paoswaek korter zeen gewaore. Allein de sjoklade paoseikes ligge d’r get verlaore biej. Zich aafvraogendj waat d’r in ein paar jaor tied noe zoeë verangerdj is. Links en rechts in eine verlaote haof sjarrele get hoonder verdwaasdj róndj. Biekomendj van ’t noets det de eier die ze lègge inèns ouch ein saort Kinderüberaschung zeen. Mèt zónne plastik knómmel d’r in. Tsja, den weite we noe eindelik ouch det die gaele badaendjes neet persé oet ein Chinese fabriek kome. Messjien zelfs gewuen hiej in Nederlandj zeen oetgebreudj.

Mer toch. Wie ich mich paoszaoterdigmörge oet de winkelriej haaj bevriedj, de veugelkes boete huerdje fluite, zoog det de zón nao ein paar daag verlèt zich weer leet zeen en ich op mien èllef en dertigste op hoes aan ging, haoldje ich opgelóch aom. In ’t besef det de kómkommers in eder geval väör dees daag örges ver achter in ein keulcel staon.

Paoseier ze väörzichtig. Messjien levertj ’t waal ein aangename verrassing op.

Gr Hans