Aod Noets
D’r zeen momente det “de aktualiteit” lestig is en väöroet kieke al hieëlemaol moeilik. Röstig blieve is den ’t devies. Bedink mer waat den nog waal kèn. Wie fijn is ’t des se den in eder geval trök kèns kieke.
Ofsjoeën ich mich op dees plaats ver van de politiek wil haoje, liektj ’t d’r op det d’r op dit moment neet aan te óntkome is. “De aktualiteit” róndjóm mich en ós haer. Los van miene väörkeur vinj ich väöral det links en rechts allebei oetblinke in detgene woeë ze elkaar van besjöldige. Aolie op ’t veur goeëje en de media d’r róndjom haer good in det veurke laote poeëke. Zoeëdet de heite soep woeë ze al tieje óm haer danse óngertösse waekeliks äöverkaoktj. Tis neet väör niks det ich Rail Away sezoen 31 väör de 6e kieër gaon trök kieke.
Groeët woor den ouch mien bliedsjap wie ich vanmiddig ein paar gezètte oet december 1993 kedo kraeg. Hoeëg water haaje we toen. Det zal ouch de raeje zeen gewaes det degene woeë ich de gezètte van höb gekraege ze bewaardj haet. Ein saort van histories besef. Uiteraard meuktj det van mich ein saort van ramptoerist mèt väörkeur väör drama’s die, wie aod ouch, noeët äöver de datum rake. Toch is ’t mieër den det. December ’93 en jannewari ‘’95 staon väör altied in mien geheuge doordet de Maas waeke ós laeve beheersdje. Zelfs al zoote wae neet in ’t water.
De gezèt van toen is eigelik ein besjrieving van wie ’t laeve toen woor. Biej Blokker woor toen eine magnetron in de aanbieding väör 249,00 gölje. Noe zoot se nog gein 5 cent mieër gaeve väör de ganse Blokker. Biej de Ikea woor oetverkoup, mer bliekbaar haet ’t al dae tied neet geloupe. Ze zeen noe, in 2024, nog steeds aan ’t oetverkoupe.
Wie slecht ’t noets toen ouch woor, de meneer wie ’t gebrach waerdje woor get respectvoller as wie det op dit moment gebäördj. De gezèt woor mieër noets mèt koppen en gemaaktj väör miense die echt ein gezèt woole laeze. Gedwónge door de huidige tied, is de gezèt helaas steeds dökker voor väör koppensnellers.
De wintjers van 1985 en 1986 en de Elfstedentochten die toen waerdje geraeje staon op einzelfdje meneer in mien geheuge gegriftj. Ouch toen get anges den politiek en/of aorlog det ’t noets en ’t laeve beheersdje. ’T Laeve ging trouwes gewuen wiejer. D’r steit mich niks biej van verkieërsinfarkte of kompleet in de erwtesoep geloupe deenstregelinge van de NS. Messjien gebäördje ’t waal, mer de drökdje die d’r äöver wäördje gemaaktj woor in eder geval stökke minder. Biej de Elfstedentocht woor ’t waal drök mer ’t ging allemaol waal. In deze tied zooj ’t evenement neet allein door de drökdje, mer väöral ouch door de drök d’r op door ’t ies zakke.
Kaod woor ’t toen waal, det weit ich nog. Zoeë kaod en väöral ouch zoeëlang kaod, det zelfs wae toes sjaatse móste höbbe. En zoeë kaod ouch det ich van mien mooder eigelik neet mieër mèt die fiets nao sjoeël moogdje. Achteraaf dink ich det ze geliek haaj. Op sjoeël in Remuenj sjtónge gein 30 fietse in de stalling. En de waek d’r nao woor ich te verkaodj óm nao sjoeël te gaon.
Tja vreuger. Ich weit neet of alles toen baeter woor. Mer wie ich dees waek ’s mörges riejerendj van de kaoj nao ein bietje nachtvors richting de Maas leep dach ich waal, “tjuu vrooger woor ich neet zón watje.” GR HANS
