De zjwaorste bepreuving blaek toch de supermert. Waat zich dao aafspeeltj is ein saort van spel zónger grenzen. Det rentj dao mer get wie ein kiep zónger kop doorein. Taege de route in of lever nog dwars d’r doorhaer. Väöl besloeteloosheid. Oetgeraekendj op de plaats woeë de meiste knuip (waat zulle we noe weer ’s aete?) mótte wäöre doorgehaktj. Gein doorkome aan.

Get mieër op mien gemaak waas ich in de stad. Door mien tiedelikke slechte zicht, lieërdje ich genete van de geluide van de stad. Drempels en stoeprendjes woore neet mien vrunj, mer ich wäördje dök biej de handj genaome. Lètterlik en figuurlik. Mien missie in de stad waas altied dudelik. Good ónthaoje welke kläör jas Ilse aanhaaj en volge.

Nog noeët waas ich zoeë op mien gemaak in eine kleijerwinkel. Gein vraoge as “waat vinj se hiej van?” Mien rol waas dao in tiedelik oetgespeeldj. In alle röst kós ich mètloestere mèt en mich verwónjere äöver de verkouptechnieke van de verkuipers (m/v). Of aan de handj van taalgebroek probere te beaordeile woeë miense vanaaf kwoome. Leuk spelke.

Hieël aaf en toe, as ich örges haaj staon wegdruime, wäördje ’t spannendj en mós ich zeuke nao “de greune jas”. Zoeë ouch biej Rituals in Mestreech. Eine geweldige winkel ómdet ze dao kläöre en geurliene aan elkaar verbónje haaje. Naodet ich efkes örges waas blieve hange, ’t zal d’r good geraoke höbbe, mós ich weer mien kerke aanhaoke. Achter Ilse in de greune jas aan. Toet det ich ein menuut of vief later bienao biej de oetgang waas. Örges in eine vage oughook zoog ich nog zón kläör greun.